DLA KOGO TO ROBISZ?
Byłabym złą osobą, gdybym rzuciła Wam tysiąc możliwości robienia zajęć zdalnych bez wcześniejszego skupienia się na uczniach. Nie sztuką jest bowiem skleić kilka puzzli z różnej układanki docinając je nożyczkami. Prawdziwą sztuką jest ułożyć układankę z miliona puzzli. Wiem, że większość z Was zna swoich uczniów, ale znacie ich z sali lekcyjnej lub auli wykładowej. Jak już wiemy, to nie to samo. Do standardowej wiedzy i obserwacji dotyczącej uczniów konieczne jest dołożenie dodatkowych informacji, które wykorzystamy później w planowaniu zajęć. A chodzi tutaj o:
Łącząc klocki powyżej piramidy jesteście w stanie przygotować lekcje, które zainteresują uczniów dlatego, że ich znacie. Oczywiście, nie zawsze uda się dowiedzieć tego wszystkiego, ale zasada powinna być taka, aby starać się zebrać jak najwięcej informacji, i na ich podstawie wybierać materiały i interakcje do swoich zajęć.
POTWIERDZENIE TEJ ZASADY
Zobaczcie, jak ogarnąć (i ewentualnie przedstawić) sens poznawania swoich uczniów na podstawie scenki komediowej – wystarczy 30 sekund! Jeśli macie więcej czasu, zachęcam do obejrzenia wykładu TEDx na temat tego, co często ucieka naszej uwadze, a może być wartościową informacają, która mogłaby zmienić życie niższych uczniów.
NAWIGACJA
Strona główna: Z nauczaniem zdalnym za pan brat!
- Post 01 – Co, jak, i dlaczego?
- Post 02 – W kupie siła!
- Post 03 – Dlaczego zdalnie?
- Post 04 – Alternatywy 4 (i więcej)
- Post 05 – Wszystko dla ucznia – TU JESTEŚ
- Post 06 – Ewolucja teorii pedagogicznych
- Post 07 – Taksonomie nauczania (cele zajęć)
- Post 08 – Jak zapamiętuje mózg
- Post 09 – Co może wypływać na to jak się uczymy?
- Post 10 – Typy nauczania zdalnego
- Post 11 – Metody przekazywania informacji
- Post 12 – Motywacja, cz. 1 – plastyczność inteligencji
- Post 13 – Motywacja, cz. 2 – motywowanie uczniów